Neem contact op
555-555-5555
mymail@mailservice.com
Bijengif.
APITHERAPIE.!!!!
Kwakzalverij of geneeskunde?
Het woord apitherapie is afkomstig van het Latijnse woord Apis, wat honingbij betekent.
Onze Nederlandse bij heet Apis Mellifera ........., bijvoorbeeld Carnica.
Het begrip apitherapie omvat alle handelingen die je met bijen of bijenproducten kunt verrichten ten behoeve van (zieke)mensen.
(daar waar ik in het verleden opmerkelijke wetenschappelijke resultaten tegenkwam,
heb ik die dan ook hier en daar vermeld.
Voor de rest zijn er honderden onderzoeken te vinden op "PubMed", een universiteit bibliotheek van o.a. de Erasmus universiteit en de universiteit van Leuven.
In het Engels, helaas)
Bijengif , dit is zo'n complex geheel, dat dit afzonderlijk en meer uitgebreid moet worden.
Hoe kun je bovenstaande product gebruiken, hoeveel heb je nodig en wat doet het met je lichaam.
De verschillende ingrediënten worden zeer beknopt weergegeven want er is een overdaad aan gegevens hierover te vinden o.a. op het internet.
Zie ook op onderstaande site. Bron : Jelle Hulzinga.
Bijengif bestaat uit 124 aminozuren (geloof ik), 18 hoofdelementen, allemaal wetenschappelijk onderzochte gegevens (rond 4500 onderzoeken alleen al op "PubMed".
Maar ik hou het liever simpel.
Eerst maar eens opdelen in twee hoofdzaken. Wat de meeste imkers sterk zal verrassen.
Bijengif bestaat uit twee delen.
Het basische gedeelte en het zure gedeelte (voor zover mij bekend tussen de Ph 4 en de 11).
Ja, tot mijn verrassing ontdekte ik dat een angel twee buisjes heeft. Dat een bij twee gifblaasjes heeft.
Daarom dus van alles twee.
En deze twee vloeistoffen worden pas bij de steek te samen gevoegd. Hierover later meer, als bijengif injecties of capsules aan de orde komen.
Wat doet bijengif in het lichaam en wat zijn de gevolgen.
Hier maak ik een driedeling voor het gemak.
- Het is sterk ontstekingsremmend, ongeveer 100-200 keer zo sterk als b.v. Prednison (wetenschappelijk diverse keren aangetoond).
- Het is immuunsysteem regulerend en stimulerend.
- Het reguleert en stimuleert de stofwisselingsprocessen.
Deze drie eigenschappen zijn zondermeer het belangrijkst bij een behandeling van mensen met uiteenlopende ziektes,
maar vooral bij immuniteit ziektes zoals MS, Parkinson en Reuma.
Dat het daarnaast bloeddrukverlagend is, dat het cholesterol en bloedpropjes (trombose, herseninfarct) oplost is mooi meegenomen.
En dat het de "bloed-hersen barrière" kan nemen is natuurlijk ook een puike eigenschap.
(De gefabriceerde ontstekingsremmers uit de farmaceutische industrie kunnen dat niet. Een te hoge soortelijke massa).
Maar goed, laten we het bij de 3 belangrijkste eigenschappen houden.
Ontstekingsremmende eigenschappen (o.a sterk bacteriedodend zoals strepto- en stafylokokken).
Onomstreden aangetoond dat dit een eigenschap is. Dus daarover hoeven we niet te discussiëren.
Immuunsysteemregulerend.
Hier zijn de meningen over verdeeld. Toch zijn er sterke aanwijzingen uit wetenschappelijk onderzoek dat dit wel het geval is.
O.a. een hoogleraar immunologie in de VS (Prof. Dr Joseph Bellanti) heeft onderzoek hiernaar gedaan en kwam tot opmerkelijke bevindingen.
Voldoende voor hem om een fase I onderzoek te doen naar bijengif injecties bij een aantal MS_patiënten (9).
Op basis hiervan vindt hij een fase II onderzoek meer dan noodzakelijk.
Ook een aantal Russische en Engelse onderzoekers kwamen tot een vergelijkbaar resultaat.
Deze Engelsen hebben hierover een boek geschreven:
- Stanley Cohen, Peter A. Ward en Robert T. McCluskey, "Mechanisms of immunopathology" uit 1983.
Verder zijn er wetenschappers die vergelijkbare resultaten behaalden zoals [Lebedev, Ponyakina, 1990],
[Lyapon, 1980] en [Romanova, Kurilo, 1984].
Op basis van deze gegevens heeft een zekere professor Igor Krivopalov in Rusland
een geheel eigen behandelingsplan opgesteld (een soort boost behandeling), een kliniek geopend
en sinds 1991 daar duizenden patiënten behandeld.
Met opmerkelijke resultaten. (MS, Parkinson, Post-stroke, kinderverlamming, Rheuma en meer).
Hij heeft in zijn onderzoeken aangetoond (immunoglobulin bloedwaarden), dat bij langzame opbouw en
gelijkmatige verhoging van de dosering, het immuunsysteem na ongeveer 7 dagen drastisch verandert.
Met als gevolg dat b.v. bij MS de demyelinisatie binnen drie weken stopt.
Stofwisselingsprocessen.
Aantoonbaar en begrijpelijk is dit eigenlijk al door een leek te zien of te begrijpen.
Je wordt gestoken, de plek kleurt na enige tijd rood, dus de bloedvaten (en haarvaten) krijgen een verhoogde bloedstoevoer.
Want ook één van de eigenschappen van bijengif is de uitzetting van bloedvaten (met als bijkomend resultaat verlaging van de bloeddruk).
Resultaat: Verbeterde toevoer van gezonde opbouwstoffen, verbeterde afvoer van schadelijke stoffen.
Vandaar dat meer en meer bijengif gebruikt wordt bij b.v. sportblessures.
Maar ook elders in het lichaam verandert er nogal wat.
Uit eigen ervaring bij MS patiënten kan ik spreken over een sterke verbetering, c.q. regulerende werking van de spijsvertering.
Patiënten die laxerende middelen nodig hadden waren na een week of twee kuren hier helemaal vanaf.
Tot zover een verkort overzicht van de belangrijkste werking van bijengif in het lichaam van een zoogdier.
Want ja, zoogdieren worden ook met bijengif behandeld.
In de veeartsenij is het ook bekend, vooral bij hardnekkige problemen bij paarden (open wonden die bijna niet genezen willen).
De behandeling, de therapie.
Essenciëel is dat zoveel mogelijk producten tijdens de behandeling worden gebruikt.
Of het elkaar stimuleert weet ik niet, maar in een Russische kliniek wordt daar zeer de nadruk opgelegd.
Naast de toepassing van de producten moet er ook aan het lichaam gewerkt worden (revalidatie).
Vooral bij MS en andere ziektes waar het lichaam gedeeltelijk niet meer functioneert, is dat een "must".
Minimaal drie maal daags een kwartier.
Voorkom echter in alle omstandigheden uitputting.
Hard werken, OK. Moe worden, OK.
Maar nooit te ver gaan.
Ook massage is van belang. Waarbij dagelijks de rug, schouders, armen en benen een beurt met propoliszalf krijgen.
Je kunt om de drie dagen hiervoor honing gebruiken i.p.v. propoliszalf.
Een mogelijke behandeling:
Bij ontbijt een theelepel honing met stuifmeel.
Een uurtje later de eerste steken. Veelal op de ruggengraat en in de nek. Dan een kwartier fysiotherapie.
Gebruik een aantal steken ook op probleemgebieden.
Het is verrassend te zien dat iemand die aan een been verlamd is, daarna dat been toch kan bewegen na een paar steken onder de voet
(De omgekeerde neurotransmissie).
Dan een massage (altijd met propoliszalf of honing).
Bij de lunch een theelepel honing met koninginnegelei.
Daarna weer steken gericht op pysio of massage.
's Avonds voor het slapen gaan een theelepel honing met een glas kruidenthee van b.v.
Valeriaan, citroen-gele honingklaver, Marjolein, Sint-Janskruid (De honing in de thee? Dan deze eerst lauw laten worden).
Enz, enz.
De gebruikelijke steekopbouw is 2 per dag. Dus de eerste dag 2, de volgende dag 4, dan 6-8-10 enz.
Bij een eerste behandeling de zaak opbouwen tot 20 per dag (na 10 dagen dus).
Daarna op 20 per dag blijven zitten. In totaal een "kuur" van 20 dagen.
Bij verdere behandelingen (na een tussen pauze van 2-3 maand) het aantal steken op dezelfde manier opbouwen,
maar nu na de 10e dag zoveel mogelijk verhogen tot een maximum van 80 per dag.
Zoveel als een patiënt "aankan" (lichamelijk maar ook geestelijk. De pijn is soms niet te harden).
Dr Teere gebruikte 100 jaar geleden wel 100-150 steken per dag om hardnekkige Reuma te genezen (ja, genezen),
maar het hedendaagse inzicht heeft geleid tot een maximum van 80 per dag.
Omdat anders een aantal organen zoals de lever wel eens teveel onder druk zouden kunnen komen te staan.
Is de bijensteektherapie gevaarlijk?
of
Is imkeren gevaarlijk?
Daarmee is eigenlijk alles al gezegd. Beroepsimkers krijgen vaak meerdere tientallen, soms honderden steken per dag te verwerken.
Beroepsimkers die de Amerikaanse "killerbee" beroepsmatig verwijderen uit de bewoonde gebieden, werken net zo goed als wij op warme dagen soms in T-shirt.
En krijgen een paar duizend steken per week te verwerken.
Hetzelfde bij patiënten bij de meeste immuniteitsziekten. De rest van het lichaam mankeert biologisch niets aan (hart, organen enz).
Toch moet ik bij het niet-gevaarlijk zijn een belangrijke kanttekening plaatsen.
Want, net zoals bij penicilline, pinda's, contrastvloeistof en andere vergelijkbare stoffen, kan bijengif wel degelijk een trigger zijn voor een z.g. anafylactische reactie.
Een hele heftige allergische reactie, waarbij het lichaam in z'n verdediging tegen het middel volledig op hol slaat.
Overal over het lichaam bultjes/jeuk, soms heftig rode huid over het hele lichaam, soms helemaal bleek.
Misselijk, beroerd, benauwd zijn wel de bekendste symptomen. En dit kan leiden tot een shock.
Het bloed wordt massaal naar de verschillende lichaamsdelen verplaatst, de bloeddruk wordt lager en lager en ja,
zelfs een dodelijk afloop komt jaarlijks nog steeds voor (1-2 in Nederland).
Vooral oudere mensen zijn het meest kwetsbaar, omdat hun hart- en bloedvatenstelsel toch al niet meer zo "elastisch" is (kinderen onder de 10 gaan er niet dood aan)
Dus, wel degelijk linke soep. Maar...., uitsluitend bij mensen die voor het eerst beginnen.
Het kan ook een aspirant imker overkomen die voor de "2e" keer in z'n leven gestoken wordt.
Want dat laatste is de clue.
Ben je nooit eerder door een wesp of bij/hommel gestoken, kun je ook geen anafylaxis krijgen.
Is hier wat tegen te doen?
In ieder geval kun je op zo'n anafylaxis reageren door adrenaline in te spuiten. In het vlees (bil, bovenarm).
Veel allergische mensen dragen al zo'n automatische injector bij zich. De z.g. EPI-pen (epinefrine = adrenaline). Dit reguleert de bloeddruk onmiddellijk.
Wel hierna naar een arts of poli gaan, om de zaak een paar uur in de gaten te houden.
Verder kun je voor de eerste steek al een anti-histaminepil slikken (half uur van te voren). De kans op een allergische reactie wordt daardoor ook verkleind.
Moet je nu stoppen met de therapie als je zo'n heftige allergische reactie hebt gehad?
Nee, je kunt de volgende dag gewoon weer een steek nemen (of twee). In medische kringen is bekend dat de eerste twee weken na een anafylaxis er geen tweede komt.
Ook in Rusland gaan ze gewoon de volgende dag verder met de behandeling.
"Wie hier komt voor een behandeling, krijgt hem ook !!"
Nadat ik deze methode had doorgegeven aan een allergoloog in Arnhem, is er in Nederland nu ook sprake van een versnelde "desensibilisatie".
Wat vroeger 2-3 jaar duurde, is nu op enkele plekken al met een paar weken bekeken.
Wel elke 4-6 weken een steek, dan hoef je je nergens meer druk over te maken (voor mensen die een steek niet als therapie gebruiken).
Methodes om bijengif toe te dienen.
Er zijn mij vier methodes bekend.
- Gewoon door bijen te laten steken op de gewenste plekken.
- Verder bestaan er bijen gifcapsules die je kunt slikken (één capsule = één steek).
- Per infuus (zoals soms in de Russische kliniek wordt gedaan).
- En je kunt bijengif injecteren, zoals veelal artsen in het Westen prevaleren.
Voor- en nadelen.
Zoals in het begin is duidelijk gemaakt bestaat bijengif uit een basisch en zuur gedeelte.
Ga je bijengif winnen d.m.v. bijvoorbeeld een glasplaat onder in de kast met een metalen rooster er op, aangesloten op een 6 Volts accu,
dan krijg je uiteindelijk gedroogd bijengif wat je weer vloeibaar moet maken.
Doordat beide eigenschappen nu al samen komen, wordt een gedeelte van het bijengif geneutraliseerd.
De artsen die ik ken "zweren" dan ook bij vers bijengif, direct uit de bij.
Zodat alle verschillende elementen hun maximale werking behouden.
Resultaten?
Afremmen en zelfs stopzetten van het ziekteproces is gangbaar bij immuniteitsziekten.
Bij MS in een vroeg stadium is het "vrij van symptomen" komen het gangbare resultaat in Rusland.
Zij noemen dat nooit genezen, want ook zij zijn artsen en medisch-specialisten die zich aan het gebruikelijke protocol houden.
Maar na een behandeling van ongeveer een jaar (3 kuren), zien ze de patiënten geheel vrij van symptomen de kliniek verlaten en ze komen nooit weer terug.
Bij Parkinson zijn de berichten niet zo gunstig. Afremmen ja, soms stopzetten ook, maar nooit verbeteren zoals bij MS.
Ook bij Reuma zullen vergroeiingen nooit verdwijnen. Maar de pijn en de zwellingen kunnen wel helemaal weg.
Hieronder nog enkele verslagen van meer dan 100 jaar oud rond de bijensteektherapie. Deze heb ik destijds in het archief van de VBBN gevonden.
De behandeling van rheumatisme door bijensteken.
't Geloof, dat 't bijengif 'n geneesmiddel tegen rheumatisme zou zijn, is in de imkerswereld algemeen verbreid, en dagteekent waarschijnlijk reeds van eeuwen her.
Wij herinneren ons uit onze literatuur mededeelingen van personen die aan deze pijnlijke ongesteldheid lijdende waren geweest vóór zij bijen hielden, maar er daarna geen hinder van hadden gehad! 't Blijft echter de groote vraag of zij hun genezing aan de bijensteken, dan wel aan andere omstandigheden te danken hadden.
Maar tegenover hen staan tal van imkers, die ondanks hun bijen, voortdurend aan hun lastige kwaal blijven sukkelen.
Misschien ook, wijlzij zich wat al te zorgvuldig tegen hun dieren beschermen.
Onder deze omstandigheden kan 't ons niet verwonderen dat de geneeskundige wetenschap, die bovendien nog zoovele vragen op te lossen heeft, niet die aandacht aan ‘t vraagstuk der behandeling van rheumatisme door bijensteken heeft geschonken, welke 't misschien wel verdient.
Intusschen wij mogen dankbaar zijn dat tenminste één geneesheer ook in deze richting heeft meegewerkt om den roem onzer dieren te verbreiden.
Reeds in 1888 kon Dr. Phlipp Tere; praktiseerend arts te Marburg (Stiermarken), mededeeling doen omtrent 173 personen, die hij te zamen met ongeveer 39.000 bijensteken had behandeld, waarbij hij merkwaardige betrekkingen ontdekte tusschen 't rheumatisme en 't bijengif.
In den loop van 1903 deed Dr. Tere opnieuw verslag van z’n waarnemingen aan de Vereeniging van Geneeskundigen te Weenen.
Z'n ervaring liep nu over meer dan 500 personen.
Dr. Tere openbaart zich in deze verslagen als ‘n overtuigd voorstander van de door hem als ‘t ware uit de volksoverlevering opgedolven geneeswijze.
Hij meent dat elk chronisch (1) geval van gewrichtsrheumatisme, 't zij ‘t zich langzamerhand als zoodanig ontwikkelde,
of zich plotseling als zoodanig inzette (rheumatisme arthritis) (2) door bijengif genezen kan worden.
En hij steunt deze meening op z'n rijke ervaring.
In 't algemeen zal de genezing door middel der steekkuur spoediger intreden, en bij gevolg ook minder steken vereischen,
naarmate men vroeger met de behandeling begint. Veel hangt hier af van de persoonlijkheid van den lijder.
Wat 't acute (3) rheumatisme betreft, verkreeg Dr. Tere den indruk,
dat ook hier 'n zeker aantal bijensteken ‘n gunstigen invloed hadden en deze veel bijdroegen tot ‘n snellere genezing.
Merkwaardig achtte hij 't dat in de 30 gevallen, van acuut rheumatisme, de door hem gekozen geneeswijze geen hartgebreken ten gevolge had.
Gunstig werkten bijensteken verder bij spierrheumatisme,
bij rheumatische pijnen in de groote zenuwstammen (neuralgiën) (4) van de gezichtszenuwen b.v. bij ischias (5), enz.
Gelijk ieder imker bekend is, is de werking van ‘t bijengif plaatselijk en algemeen.
Dit laatste maakt dat men op den duur, zoo al niet ongevoelig voor den steek, dan toch ongevoelig voor 't vergif wordt.
Dr. Tere is van oordeel, dat alleen de algemeene werking de genezing veroorzaakt.
‘t Komt er dus in dit opzicht weinig op aan waar men de steken laat toebrengen.
Maar ‘t spreekt bijna van zelf, dat men bij rheumatisme in de benedenste ledematen, niet bij voorkeur de armen met ‘t gif laat inenten.
De ervaring leerde dat 't bijengif, wel is waar langzamer werkte dan de meeste andere geneesmiddelen die tegen rheumatisme worden aangewend,
langzamer b.v. dan Salicylzuur of Salicinum, maar dat de genezing die er door verkregen werd, grondiger was.
Wie nu weet, welk 'n hardnekkigen wederstand sommige gevallen van rheumatisme bieden aan elke behandelingswijze,
zal begrijpen, welke hooge eischen van vertrouwen en geduld aan geneesheer en patiënt worden gesteld bij toepassing van 't langzaam werkende bijengif.
De arts zal 't dan ook alleen aanwenden. waar andere middelen falen of door de een of andere omstandigheid niet hunnen worden aangewend.
Nooit echter mogen kinderen of zeer oude lieden aan de steekkuur onderworpen worden.
Ook waar rheumatisme samen gaat met sterke bloedarmoede, met tuberkulose, met nierontsteking of met zware koortsen,
dient men zich van de aanwending van 't bijengif te onthouden.
Alleen in 't laatste geval kan men na 't afloopen der koorts voorzichtig tot de kuur overgaan.
Gevaarlijke verschijnselen zag Dr. Tere alleen optreden bij ongesteldheden van ‘t hart, langs welken weg deze ook mochten ontstaan zijn.
In ‘t algemeen veronderstelt hij, dat overal waar bij aanwending van eenige weinige steken heftige, algemeene verschijnselen ontstaan,
‘n ernstige ongesteldheid in de bloedbaan moet worden aangenomen.
Sterven doet 'n mensch niet van 'n paar bijensteken.
Wanneer men leert, dat iemand eenige uren na ’t ontvangen van zoo'n steek overleden is,
kan men gerust aannemen dat z'n dagen en misschien ook wel z’n uren geteld waren en dat hij ook zonder bijensteek stellig gestorven zou zijn.***
(wordt vervolgd)
F.C. van Brussel, Apeldoorn.
(1). Chronisch = van langen duur, hardnekkig, van tijd tot tijd wederkeerend.
(2). Arthritis = jicht.
(3). Acuut = wat 'n snel verloop heeft.
(4). Neuralgie = zenuwpijn.
(5). Ischias = heuppijn, lendenpijn
***
Hiermee wordt duidelijk dat in 1906 nog niets bekend was over het verschijnsel anafylaxis (Jelle).
De behandeling van rheumatisme door bijensteken.
(Vervolg blz. 56, april ’06)
De methode, volgens welke men de steken aanbrengt, is uiterst eenvoudig.
Men grijpt de bij tusschen duim en wijsvinger, laat haar op de gekozen plaats den angel in 't vleesch brengen, doodt daarna 't dier, door 't samen te knijpen.
De in de wond achterblijvende angel wordt eerst verwijderd als z'n automatische bewegingen geheel hebben opgehouden en
dus 'n zoo groot mogelijke hoeveelheid van 't gif in de wond is opgenomen. (6)
Als Dr. Tere z'n kuur op een zijner patiënten wenscht toe te passen, geschiedt dit niet dan na zorgvuldig onderzoek.
De eerste drie dagen zijn proefdagen; eerst daarna besluit de arts of met de behandeling zal worden voortgegaan, dan wel of hij er vanaf moet zien.
In 't eerste geval durft Dr. Tere bijna voor de genezing instaan.
Aanvankelijk wordt slechts één steek per dag toegebracht en wel aan de strekzijde der ledematen of op den rug.
Sterke patiënten, d.w.z. patiënten die den bijensteek goed verdragen, kunnen er al spoedig drie ontvangen.
Langzamerhand wordt 't aantal toegebrachte steken vergroot.
Maar wijl 'n arts geen ziekten, doch uitsluitend zieken behandelt, is natuurlijk niet aan te geven hoe groot dat aantal steken na 'n bepaalden tijd kan zijn.
Menig maal heeft Dr. Tere dagen achtereen 'n patiënt met 150 steken per dag behandeld. In 't algemeen durft hij echter niet meer dan 100 steken per dag aan te raden.
De kuur duurt één of twee jaar; in enkele gevallen zelfs drie jaar.
Zij is uiterst pijnlijk en wordt in vele gevallen op den duur nog pijnlijker, dan in den beginne. Maar 't einde kroont 't werk; wie volhoudt wordt genezen.
Onder deze omstandigheden is ‘t te begrijpen, dat slechts weinig lijders den moed hebben de kuur te ondergaan en dat bijna geen arts haar durft toepassen.
Voor eenige jaren heeft Dr. Joseph Langer te Praag 'n nauwkeurig scheikundig onderzoek ingesteld naar den aard van 't bijengif.
DrTere hoopt dat dit nieuwe onderzoek er toe leiden mag 'n weg te vinden waarlangs 't mogelijk zal zijn,
‘t bedoelde gif op mindermartelijke wijze in 't menschelijk lichaam te brengen.
En anders stelt hij zijn hoop op de serumtherapie (7), wanneer 't gelukt, zal zijn een of ander dier geheel ongevoelig voor 't bijengif te maken.
Van welke groote waarde nu ook de bijensteek moge zijn, om 't rheumatisme tot staan te brengen,
't spreekt bijna van zelf dat alle wijzigingen welke tengevolge der ongesteldheid in 't lichaam ontstaan moeten zijn, niet meer hersteld kunnen worden.
Tegen vervormde hartkleppen, tegen woekeringen in 't bindweefsel,
in 't kraakbeen en in de beenderen, tegen vernietigde of geheel gewijzigde weefsels helpen bijensteken niet meer.
Uit onze losse aanteekingen meenen wij hiermede 't belangrijkste uit de geneeswijze van Dr. Tere meegedeeld te hebben.
Wij weten niet beter of hij is de eenige Europeesche arts; die over ‘n rijke ervaring op dit gebied te beschikken heeft.
Wie meeromtrent de behandeling van rheumatisme door bijensteken wenscht te weten, zoeken in de zittingsverslagen der k. k. Gesellschaftder Aerzte in Wien over 1888 en 1903, waarin de verslagen der lezingen van Dr Tere voor dat lichaam zijn opgenomen.
Na 't bovenstaande behoeven wij nauwelijks te zeggen, dat wij ‘t ieder ten zeerste afraden op eigen gelegenheid de geneeswijze van Dr. Tere of op zich zelf,
of op een zijner verwanten toe te passen.
Alleen 'n arts kan de volle verantwoordelijkheid voor ‘n dergelijk ernstig middel, al belooft ‘t nog zulke gunstige resultaten, op zich nemen
F.C. van Brussel, Apeldoorn, Febr. 1906.
(6). Wanneer ‘n bij ons steekt en haar angel in ons lichaam achterlaat, gaat deze, ook al is hij van 't lichaam der bij gescheiden,
voort zich te bewegen en nog meer gif uit de gifblaas in de wond te pompen.
Deze bewegingen heeten automatisch, omdat zij werktuigelijk, onafhankelijk van den wil van 't dier plaats hebben
(7). Serum = bloedwei; therapie = geneeswijze; serumtherapie = geneeswijze met behulp van bloedwei,
dat een of ander dier wordt afgetapt en onder de huid of in de aderen van den patiënt wordt ingespoten
Ook gevonden in het archief van het imkerforum uit 1916, een typische voorbeeld van een anafylaxis. (Jelle):
Een Bijensteek met gevolgen daarvan.
Den 28sten Juni j.l. was ik 's morgens bezig mijn jonge zwermen te voeren met gesmolten gedenatureerde suiker.
Zij hadden door het steeds ongunstige weder geen enkelen dag kunnen uitvliegen om het zoo hoognoodige voedsel te verzamelen.
Een vriend was daarbij tegenwoordig, doch moest al heel spoedig zijn belangstelling duur betalen, hetgeen uit het volgende zal blijken.
Wellicht een weinig te dicht bij de gevoederde bijen gekomen, kreeg hij een prik op zijn oorschelp, waaruit wij echter direkt den angel verwijderden.
Daar hij wel eens eerder een steek had gehad zonder bijzondere gevolgen, namen wij er verder geen notitie van.
Het was dus een geheel gewoon iets; doch ongeveer tien minuten daarna, zeg hij, hé wat word ik raar en benauwd,
het geheelelichaam, van hoofd tot de voeten, begon vreeselijk te steken, prikkelen en onverdragelijk te jeuken.
Direct boven het oor kwam een groote harde knobbel, de oogleden zwollen vreeselijk op, evenals het geheele gelaat, dat een angstige blauw-roode kleur kreeg.
Nog nooit hadden wij zulk een uitwerking van een bijensteek gezien.
Steeds nog werd het erger en na verloop van een uur, waren ook de geheele armen,
handen, borst en beenen rood en met blaasjes bezet, die geleidelijk ineen vloeiden en ten slotte een opgezwollen geheel vormden, vreeselijk om aan te zien.
Ten einde raad, door de vreeselijke jeukte, besloot de patiënt zich geheel te wasschen met verdunde azijn-compressen,
waarop na verloop van een paar uur eenige beterschap was waar te nemen, die geleidelijk aanhield, totdat hij 's middags vijf uur,
weer zoo ongeveer de oude was, alleen aan den kant van het oor was nog een zwelling zichtbaar,
en een hevige hoofdpijn volgde, waarvoor migraine tabletten verlichting gaven.
Zou nu, zoo dachten wij, in het bijengif ook peper, die in de gedenatureerde suiker in zoo sterke mate aanwezig is,
soms de oorzaak hiervan kunnen geweest zijn, of heeft u mijnheer de Redacteur wel meer van zulke gevallen gehoord?
Gaarne zou ik hierover van UEd. in het volgend Tijdschrift eenig schrijven vermemen.
Inmiddels hoogachtend,
A.M. LABRIE, Buitenstad, Vianen a/d. Lek.
Van een dergelijk geval heb ik in een Duitsch Maandblad voor eenigen tijd ook gelezen, waarbij van gedenatureerde suiker geen sprake was.
RED.